Ἀλλὰ ἔχουν μάτια κάτασπρα χωρὶς ματόκλαδα
καὶ τὰ χέρια τοὺς εἶναι λιγνὰ σὰν τὰ καλάμια.
Κύριε, ὄχι μ' αὐτούς. Γνώρισα
τὴ φωνὴ τῶν παιδιῶν τὴν αὐγὴ
πάνω σὲ πράσινες πλαγιὲς ροβολώντας
χαρούμενα σὰ μέλισσες καὶ σὰν
τὶς πεταλοῦδες μὲ τόσα χρώματα.
Κύριε ὄχι μ' αὐτούς, ἡ φωνή τους
δὲ βγαίνει κἂν ἀπὸ τὸ στόμα τους.
Στέκεται κεῖ κολλημένα σὲ κίτρινα δόντια.
Δική σου ἡ θάλασσα κι ὁ ἀγέρας
μ' ἕνα ἄστρο κρεμασμένο στὸ στερέωμα,
Κύριε, δὲ ξέρουνε πῶς εἴμαστε
ὅ,τι μποροῦμε νὰ εἴμαστε
γιατρεύοντας τὶς πληγές μας μὲ τὰ βότανα
ποῦ βρίσκουμε πάνω σὲ πράσινες πλαγιὲς
ὄχι ἄλλες, τοῦτες τὶς πλαγιὲς κοντά μας,
πῶς ἀνασαίνουμε ὅπως μποροῦμε ν' ἀνασαίνουμε
μὲ μιὰ μικρούλα δέηση κάθε πρωὶ
ποῦ βρίσκει τ' ἀκρογιάλι ταξιδεύοντας
στὰ χάσματα τῆς μνήμης.
Κύριε, ὄχι μ' αὐτούς.
Ἂς γίνει ἀλλιῶς τὸ θέλημά Σου.
Γιώργος Σεφέρης
2 comments:
Σφαγές και Δύση
ΤΗΕ INDEPENDENT
Ετσι, για μια ακόμη φορά το Ισραήλ άνοιξε τις πύλες της κολάσεως για τους Παλαιστινίους. Σαράντα πολίτες νεκροί σε ένα σχολείο των Ηνωμένων Εθνών, άλλοι τρεις σε ένα δεύτερο. Οχι κι άσχημα για «δουλειά» μιας νύχτας στη Γάζα από τον στρατό που πιστεύει στην «αγνότητα των όπλων». Αλλά γιατί μένουμε έκπληκτοι;
Μήπως ξεχάσαμε τους 17.500 νεκρούς -σχεδόν όλοι άμαχοι, κυρίως γυναίκες και παιδιά- κατά την ισραηλινή εισβολή στον Λίβανο το 1982, τους 1.700 νεκρούς Παλαιστίνιους πολίτες στη σφαγή των Σάμπρα και Σατίλα, τη σφαγή των 106 Λιβανέζων προσφύγων (τα μισά ήταν παιδιά) το 1996 στην Κανά, σε βάση του ΟΗΕ, τη σφαγή των προσφύγων στη Μαρουαχίν, που οι Ισραηλινοί τους έβγαλαν από τα σπίτια τους το 2006 για να τους εξολοθρεύσει το πλήρωμα ισραηλινού ελικοπτέρου, ή μήπως τους 1.000 νεκρούς από τον βομβαρδισμό και την εισβολή στον Λίβανο την ίδια χρονιά;
Εκείνο που είναι εκπληκτικό είναι το πώς τόσοι Δυτικοί ηγέτες, τόσοι πρόεδροι και πρωθυπουργοί, και πολύ φοβούμαι τόσοι εκδότες και δημοσιογράφοι «τσίμπησαν» στο παλιό ψέμα ότι οι Ισραηλινοί προσέχουν πάρα πολύ να αποφεύγουν απώλειες μεταξύ πολιτών. «Το Ισραήλ καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια να αποφευχθούν απώλειες αμάχων», έλεγε άλλος ένας Ισραηλινός πρεσβευτής λίγες ώρες πριν από τη σφαγή στη Γάζα. Και κάθε πρόεδρος, κάθε πρωθυπουργός που επανέλαβε αυτή την αναλήθεια ως δικαιολογία προς αποφυγή κατάπαυσης του πυρός έχει στα χέρια του αίμα από το χθεσινοβραδινό μακελειό. (...) Βεβαίως, και στους Ισραηλινούς αξίζει να έχουν ασφάλεια. (...) Ομως, όταν κάποιος Αραβας δραστηριοποιηθεί με οδηγό το μένος και τον εμπρηστικό, τυφλό θυμό του εναντίον της Δύσης, θα κάνουμε σαν να μην ξέρουμε τίποτα. «Γιατί μας μισούν;», θα ρωτάμε. Ας μη λέμε όμως ότι δεν ξέρουμε την απάντηση
Αν και ο Σεφέρης τα λέει όλα.
DIONYSE εκεί συντελείται ένα έγκλημα διαρκείας που δεν το αντέχει ο νους. Είναι αδιανόητη και η στάση της Ε.Ε.
Post a Comment