Εδώ και περίπου 2 μήνες ζω την παγκοσμιοποίηση κυριολεκτικά.Δυο φορές την εβδομάδα έχω μάθημα αγγλικών σε μια δημοτική βιβλιοθήκη στο Brooklyn με καθηγήτρια μια Αμερικανίδα φιλόλογο με ινδιάνικη καταγωγή και με καμιά 25νταριά ''συμμαθητές''που συνολικά πιάνουνε 4ηπείρους.
Πακιστάν,Κίνα,Λίβανος,Αίγυπτος,Αρμενία,Ρωσία,Ελλάδα,Αλβανία,Ιταλία,Ισπανία,
Μεξικό,Εκουαδόρ,Περού είναι οι χώρες καταγωγής τους και σίγουρα ξεχνάω και κανά δυο.Είναι προνόμιο και αισθάνομαι πολύ τυχερός που μου έχει δοθεί η δυνατότητα να ανταλλάσσω σκέψεις και απόψεις με ανθρώπους που ο καθένας έχει μεγαλώσει και έχει γαλουχηθεί τόσο διαφορετικά από τον άλλο.Είναι ωραίο πράγμα να μαθαίνεις τις συνήθειες τους,και τα πιστεύω τους, από πρώτο χέρι, να δοκιμάζεις την κουζίνα τους,να γιορτάζεις τις γιορτές τους και τόσα άλλα όμορφα και διαφορετικά!!!Που να το φανταζόμουν εκείνο το κρύο πρωινό του Οκτώβρη όταν απρόθυμα και κακόκεφα ξεκινούσα για να γραφτώ...
Thanks people
Και έτσι πάει...
4 comments:
Νομίζω ότι θα πάρω κι εγώ αυτό το τεστ αγγλικών: me speak england very best, θα τους πω.
Ζηλεύω πιο πολύ γιατί αυτές τις λιγοστές (και συνάμα πολύτιμες) ώρες θα πάρεις πιο πολλά απ' όσα εγώ μετά από τρία χρόνια δουλειάς εδώ.
Και διδάσκαλος και μαθητής ταυτόχρονα.Μπράβο σου.Και μετά Διδάκτωρ Φιλοσοφικής στο Harvard.
Tρία χρόνια δουλειάς εδώ????????
Πολύ αισιόδοξη σε βρίσκω Attalanti μου!!!!!!!!!!!!
Δεν ξέρω παλιοτσούσκα αν ταιριάζει αλλά οι αρχαίοι ημών πρόγονοι μας λέγαν ''γηράσκω αεί διδασκόμενος''
Post a Comment