Δεν γνωρίζω τους ανθρώπους απέναντι από το σπίτι μου, ούτε μπορώ να εξηγήσω το λόγο που δεν έβγαλαν τις καρέκλες τους πιο έξω να τους δει λίγο φως. Αυτό που γνωρίζω όμως είναι ότι στις μεγαλουπόλεις οι άνθρωποι τείνουν να χάσουν την ταυτότητα τους, έχουν γίνει απόμακροι και ξένοι ο ένας με τον άλλον. Και οι γείτονες ακόμη, μόνο όταν θα βρεθούν πρόσωπο με πρόσωπο θα πουν μια τυπική κουβέντα. Βλέποντας αυτή τη φωτογραφία σκέφτομαι αν τελικά αυτό είναι το τίμημα που πληρώνουμε για μια καλύτερη δουλειά και για τα όποια αγαθά της μεγαλούπολης που ζούμε(μουσεία,θέατρα,κέντρα διασκεδάσης)κτλ. Και αν είναι έτσι τότε νομίζω πληρώνουμε πολύ ακριβά αυτές τις ''απολαύσεις. Και δυστυχώς δεν τις πληρώνουμε με ιδρώτα και χρήμα μόνο ...Τα λέμε...
No comments:
Post a Comment