ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ ΑΠΟΨΕ ΣΑΝ ΑΣΤΡΟ ΚΟΙΜΗΣΟΥ

Σπίτι βράδυ κατά τις 9-30μμ, για Βrooklyn μεσάνυχτα δηλαδή, ακούω Πλούταρχο. Αυτά τα ωραία τα ερωτικά του. Και νιώθω μια νοσταλγία (για τα παλιά), και μια ζήλια συνάμα για τους καινούργιους εκλεκτούς του έρωτα. Για όσους έχουν το προνόμιο να ζουν στα σύννεφα. Για όσους όλο τους το είναι περιστρέφεται γύρω από κάποιο αγγελικό ή αρρενωπό πρόσωπο. Εμείς οι υπόλοιποι που τα έχουμε ξεπεράσει αυτά τα χαζά(από ζήλια το λέω) μας έχει μείνει μία λύση. Ακούγοντας Πλούταρχο ή ότι άλλο μας ξυπνά το μικρό φτερωτό νιάνιαρο να το ρίχνουμε στο αλκοόλ. Αλκοόλ μέχρι να τα βλέπουμε όλα θολά ή τρισδιάστατα(σαν τώρα καλή ώρα). Μέχρι αυτό το νιάνιαρο να μην μπορεί να σημαδέψει. Μην διστάσετε είναι δοκιμασμένη λύση απ' τον διδάσκαλο.

Τα λέμε...χικ

Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΙ ΧΑΝΕΤΑΙ

Η ζωή δεν αναβάλλεται.
Τώρα πρέπει να τη ζήσεις.
Δεν αναβάλλεται για το σαββατοκύριακο, δεν αναβάλλεται για τις διακοπές.
Πολύ παραπάνω δεν αναβάλλεται για τα συρρικνωμένα χρόνια της σύνταξης. Μην στέκεσαι αναποφάσιστος(η).Υλοποίησε τις επιθυμίες σου. Κάνε ταξίδια, άλλαξε δουλειά, άλλαξε σπίτι, άλλαξε πόλη,άλλαξε ότι σε αφήνει στάσιμο,δυστυχισμένο,ανικανοποίητο(η). Κάνε αυτό που θέλεις και όχι αυτό που πρέπει. Ζήσε, ρίσκαρε, έχεις μόνο μια φορά.

Τα λέμε...

Μια όμορφη μέρα στο Manhattan από χαμηλά.

Η φώτο της ημέρας:Μια όμορφη μέρα στο Manhattan από ψηλά

ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

Τελικά τους φίλους, ή τους ανθρώπους που είναι κοντά σου στην χαρά, τους καταλαβαίνεις. Και μάλιστα στην μικρή καθημερινή χαρά, όχι στην μεγάλη. Γιατί στην μεγάλη χαρά δεν μπορούν να σε αγνοήσουν,δεν μπορούν να κάνουν ότι δεν τους ενδιαφέρει. Για να χαρείς με μια χαζοεπιτυχία του φίλου σου πρέπει να είσαι αυθεντικός και μη ανταγωνιστικός απέναντί του. Πράγμα δυστυχώς σπάνιο σήμερα. Ζούμε στην εποχή που οι ανθρώπινες σχέσεις γίνονται όλο και πιο επιφανειακές όλο και πιο ανταγωνιστικές. Ο ένας με λίγα λόγια θέλει να κουτουπώνει τον άλλον. Ευχαριστώ αλλά δεν θα πάρω μέρος στο κουτούπωμα. Θέλω και παραμένω άνθρωπος, που χαίρεται στην χαρά του φίλου του και λυπάται στην λύπη του.

Τα λέμε...

ΦΟΡΑΩ ΤΟ ΜΑΓΙΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΡΧΟΜΑΙ

Έσπασε και ο μήνας. 29 μέρες και σήμερα λέμε για τις καλοκαιρινές διακοπές. Απολύομαι ψαρούκλες τα μαλλιά μου κάνουν μπούκλες!!! Επιστρέφω Ελλάδα μετά από 9 μήνες απουσίας. Θα αναστενάξουν οι παραλίες μιλάμε! Πω πω θέλω ταβερνάκι πάνω στο κύμα,θέλω να πιω τσιπουράκι, θέλω κουβεντούλα. Κουβεντούλα με ολόκληρους Έλληνες και όχι μισούς ή και λιγότερο(όσοι κατάλαβαν, κατάλαβαν). Θέλω βαριεστημένο σερβιτόρο να με σερβίρει! Νοστάλγησα την πατρίδα τόσο που δεν το περίμενα. Βεβαίως δεν λησμονώ και τα κακά της την ακρίβεια, τους μισθούς της πείνας, τις απεργίες ...
Αλλά καλοκαίρι έρχεται ορέ ας προβληματιστούμε από Σεπτέμβρη (σα γνήσιοι Έλληνες)
Τα λέμε...

ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΝΑ ΠΑΩ...

Παρόλο που σαν διδάσκαλος θα έπρεπε να γνωρίζω τον λόγο που η εκκλησία δέχεται δωρεές ομολογώ πως δεν τον γνωρίζω. Λέγοντας δωρεές δεν εννοώ ούτε το παγκάρι ούτε τον δίσκο, τα οποία βέβαια είναι απαράδεκτο που υπάρχουν ακόμα στην εκκλησία εφόσον ο πιστός πληρώνει το κεράκι του όπως πληρώνει και για όλα τα μυστήρια που λαμβάνουν χώρα στο ναό.Έκτός αυτού οι ιερείς είναι υπάλληλοι δημοσίου οπότε και τα λειτουργικά έξοδα του ναού είναι ελάχιστα,και περιορίζονται ακόμη περισσότερο με την εργασία που προσφέρουν αφιλοκερδώς αρκετές γυναίκες και παιδιά κάθε ενορίας. Όταν λέω για δωρεές εννοώ από το γράψιμο μιας γκαρσονιέρας στον ναό ή στην μητρόπολη από έναν φτωχό συνταξιούχο εώς την καταβολή πολλών εκατομμυρίων ευρώ ή δολαρίων σε μετρητά από έναν πλούσιο επιχειρηματία. Για ποιον λόγο λοιπόν δέχεται αυτές τις δωρεές αφού έτσι και αλλιώς δεν τις έχει καμία ανάγκη και η περιουσία της είναι κυριολεκτικά τεράστια(επίσημα στοιχεία δεν υπάρχουν αλλά υπολογίζεται σε αρκετά δις ευρώ)? Γιατί λοιπόν η εκκλησία μοιάζει να λειτουργεί σαν εκδοτήριο εισιτηρίων για τον παράδεισο?

Γιατί δεν λέει στους φτωχούς και πλούσιους πιστούς της ότι δεν είναι αρμόδια να δέχεται ούτε να διαχειρίζεται δωρεές,και ότι σε καμία περίπτωση δεν εξασφαλίζει έτσι κανένας μια κωλοθέση στον παράδεισο? Και δεν νομίζω να πιστεύει κανείς ότι δέχεται τις δωρεές για να τις μοιράσει στους φτωχούς γιατί αν γινόταν κάτι τέτοιο δεν θα είχαμε φτωχούς στην χώρα.

Οι δωρεές πάνε στο χρηματιστήριο,σε αγορές ακινήτων, και σε κάθε λογής επενδυτική ενέργεια που θα φέρει κέρδος. Η εκκλησία λειτουργεί σαν χρηματοοικονομικός οργανισμός ιδιωτικού συμφέροντος πουλώντας όχι μόνο εισιτήρια για τον παράδεισο αλλά και για κάθε λογής θαύματα. Θαύματα που αφορούν σοβαρά προβλήματα υγείας αλλά και θαύματα που αφορούν την ανθρώπινη ματαιοδοξία. Πιστεύω λοιπόν ότι η εκκλησία έχει χάσει τον δρόμο της προς τον Θεό, και όχι το ποίμνιό της. Αφορμή για να γράψω αυτό το κείμενο στάθηκε ένα πρωτοσέλιδο που διάβασα σε Ελληνική εφημερίδα της Αμερικής οπού ένα ζευγάρι ηλικιωμένων πλούσιων μεταναστών έκανε δωρεά στην εκκλησία 5 εκατομμύρια δολάρια. Γιατί καλοί μου άνθρωποι τα δίνεται εκεί που δεν τα χρειάζονται? Τόσοι φτώχεια γύρω σας δεν την βλέπεται? Κόσμος πεθαίνει από την πείνα , από την δίψα, από αρρώστιες. Εκατομμύρια να' χεις να μοιράζεις και να σώζεις ζωούλες.
Aν υπάρχει ένας δρόμος που οδηγεί στον παράδεισο δεν περνάει πια μέσα από την εκκλησία, περνάει μόνο μέσα από την καρδιά μας, και την αγάπη για τον συνάνθρωπο μας.
Αγάπη πραγματική, Αγάπη χωρίς να περιμένεις κέρδη.

Τα λέμε...

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ και εγώ...!!

Ελληνικό κοινοβούλιο. Ο ναός της δημοκρατίας. Μέσα σε αυτό οι 300 εκπρόσωποι του λαού γνωστοί και με το όνομα βουλευτές σφάζονται για τα συμφέροντα μας!Μάχονται νυχθημερόν κατά του κεφαλαίου κατά των μεγάλων καρχαριών που θέλουν να μας κατασπαράξουν. Έχουν παραμελήσει τις οικογένειες τους,τις δουλειές που είχαν πριν εκλεγούν βουλευτές(βλέπε Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη,Κυριάκο Μητσοτάκη,κ.α.) την προσωπική τους ζωή βρε αδελφέ ! Όλα ! Όλα για το δικό μας συμφέρον! Όλα για να πλουτίζουμε εμείς και ας φτωχαίνουν αυτοί!Είναι πράγματι πολύ συγκινητικό. Είναι το μεγαλείο της Ελληνικής ψυχής. Τέτοια αυτοθυσία δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη!!!!!!!

Μερικοί να φανταστείτε είναι τέτοιο το πάθος τους για προσφορά που κάνουν και τα παιδιά τους βουλευτές. Δηλαδή δεν φτάνει που καταστράφηκαν οι ίδιοι από την μακροχρόνια προσφορά τους στο δημόσιο βίο καταστρέφουν και τα παιδιά τους!!!! Αδύνατο , δεν το χωράει ανθρώπινος νους. Να αγαπάς τον λαό που σε ψηφίζει, πιο πολύ απ' το παιδί σου? Εγώ πάντως απ' όλους αυτούς τους Άγιους ανθρώπους λυπάμαι περισσότερο την οικογένεια Μητσοτάκη. Γιατί δεν έφτανε που ο πατέρας Μητσοτάκης μας υπηρετούσε(δούλο τον είχαμε, κακά τα ψέματα)πάνω από μισό αιώνα δεν έφτανε που η μεγάλη του κόρη η Ντόρα προσφέρει στον Έλληνα πολίτη περισσότερο από 20 έτη,έχει ρίξει στην μάχη εδώ και λίγα χρόνια και τον μοναχογιό του τον Κυριάκο.Ο άνθρωπος έχει ξεκληρίσει την οικογένεια του.

Εγώ δεν θα μπορούσα ποτέ να το κάνω αυτό σε κάποιο μέλος της οικογένειας μου,ούτε καν σε κάποιον από το φιλικό μου περιβάλλον. Κανείς απ' όσους ξέρω δεν έχει εκλεγεί βουλευτής ή καλύτερα κανείς δεν τόλμησε να βάλει ούτε υποψηφιότητα.Τι να πω λοιπόν,απλά το παραδέχομαι. Είμαι μονοφαγάς.Και οι συγγενείς μου και οι φίλοι μου και αυτοί μονοφαγάδες είναι.Μόνο για την πάρτι μας!!Για τους άλλους δεν μας ενδιαφέρει βρε αδελφέ!!Δεν μπορούμε όλοι νά'μαστε αλτρουιστές. Δεν μπορούμε όλοι να γίνουμε Μητσοτάκηδες, Παπανδρέηδες, Βαρβιτσιώτηδες, Καραμανλήδες!!!!!!!! Δεν βγαίνουν κάθε μέρα τέτοιες ψυχές! Ζητώ ταπεινά συγνώμη αλλά αυτοί είμαστε. ΜΟΝΟΦΑΓΑΔΕΣ. Τελειώνοντας αυτό το κείμενο θα ήθελα να συγχαρώ τον Κυριάκο Μητσοτάκη που έχει ήδη καπαρώσει την θέση του υπουργού, στο υπουργείο περιβάλλοντος που είναι στα σπάργανα. Άξιο παιδί, αγωνιστής,όλα με τις πλάτες του. Τίποτα δεν βρήκε έτοιμο. Είναι μεγάλη καρδιά αλλά πάνω απ' όλα είναι αλτρουιστής. ΚΑΙ ΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Τα λέμε...

Grand theft auto IV

Αναφέρομαι στο ηλεκτρονικό παιχνίδι που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό και δείχνει έναν Σέρβο μετανάστη στις Η.Π.Α. να γ... και να δέρνει κυριολεκτικά. Φόνοι, ληστείες, βιασμοί,και ότι άλλο του έρθει στο μυαλό. Τα θύματα είναι...τι άλλο ?Αμερικανοί πολίτες φυσικά!!Δεν μας έφτανε όλα αυτά τα χρόνια το Hollywood με την αισχρή προπαγάνδα του εδώ και μερικά χρόνια τώρα έχουμε και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που αγγίζουν και πιο τρυφερές ηλικίες. Και ρωτάω ο άνθρωπος,γιατί δεν έχει βγει ποτέ μια κινηματογραφική ταινία ή ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι που να δείχνει έναν Αμερικανό πολίτη ή μετανάστη εάν θέλετε που να ζει στην Ισπανία ας πούμε να σκοτώνει,να βιάζει,και να κλέβει Ισπανούς πολίτες?Πως γίνεται να είναι πάντα τα θύματα, αυτοί οι Αμερικανοί πολίτες?Πως γίνεται να είναι στο μάτι του κυκλώνα μονίμως η αξιοζήλευτη Αμερικάνικη κοινωνία?Γιατί ρε σεις κυνηγάτε έτσι τον Αμερικανό οικογενειάρχη?Τι να πω!

Το σκέφτηκα από εδώ το σκέφτηκα από εκεί και έχω καταλήξει σε ένα συμπέρασμα. Νομίζω αγαπητοί μου ότι εξυπηρετεί την ηγεσία αυτής της υπερδύναμης να έχει τους πολίτες της φοβισμένους. Να αισθάνονται ότι είναι μονίμως στο στόχαστρο των απανταχού κακών της γης. Νομίζω ότι αυτό θέλουν να περάσουν μέσα και από αυτό το παιχνίδι. Γιατί όπως και να το δούμε το θέμα ένας φοβισμένος άνθρωπος είναι πιο ευάλωτος,πιο υπάκουος και δέχεται χωρίς να προβάλει αντιρρήσεις ότι του επιβάλει η ηγεσία του αφού έχει πειστεί ότι είναι για το καλό του. Πω, πω, άμα συνεχίσω αυτόν τον συλλογισμό βλέπω να πηγαίνει ''μακριά η βαλίτσα''.Επιφυλάσσομαι για την συνέχεια.

Τα λέμε...

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

Η σχολική εκπαίδευση ανέκαθεν αποτελούσε το ισχυρό χαρτί των κυβερνώντων οι οποίοι φαινομενικά ενδιαφέρονται να ανεβάσουν το πολιτιστικό επίπεδο κατ' ουσίαν όμως το υποβιβάζουν. Πιστεύω λοιπόν ότι το σύγχρονο κράτος(και δεν εννοώ μόνο τη χώρα μας αλλά το σύνολο των χωρών)δεν επιθυμεί οξύνους πολίτες αλλά επιθυμεί άκριτη ευπείθεια και υποχωρητικότητα. Γι' αυτόν τον λόγο το βολεύει η εξειδίκευση. Δηλαδή ο πανεπιστημιακός ή ο επιστήμονας είναι πλέον γνώστης του δικού του και μόνο αντικειμένου χωρίς γενικότερη καλλιέργεια. Το ίδιο ισχύει και σε μεγαλύτερο βαθμό στα χαμηλότερα επίπεδα εκπαίδευσης. Έτσι λοιπόν στην εποχή που ζούμε είναι πλέον ορατό ότι ένας μεγάλος αριθμός συνανθρώπων μας (μάλλον η πλειοψηφία)πάσχει από κοινωνικό μιμητισμό, από αχαλίνωτο ωφελιμισμό,και το χειρότερο απ' όλα και σαφώς πιο επικίνδυνο από έλλειψη κριτικής σκέψης, κριτικής ικανότητας. Μαζί λοιπόν εδώ στο κρυφό σχολείο ελπίζω να εξ ασκήσουμε τα δύο τελευταία. Την κριτική σκέψη και την κριτική ικανότητα.